Pod Złotą Bramą odkryto fundamenty gotyckiej Bramy Długoulicznej - niespodzianka przy remoncie

W sercu Gdańska remont Złotej Bramy odsłonił fragmenty średniowiecznej obrony miasta. Robotnicy natrafili na kamienne fundamenty, które okazują się pozostałością wcześniejszej Bramy Długoulicznej. Znalezisko zmienia przebieg prac i przywołuje obrazy miasta sprzed wieków.

• Remont Złotej Bramy i nieoczekiwane odkrycie
• Historia Bramy Długoulicznej w Gdańsku

Remont Złotej Bramy i nieoczekiwane odkrycie

Prace remontowe przy przyziemiu i piwnicach Złotej Bramy, prowadzone od sierpnia na zlecenie SARP Wybrzeże, przyniosły niespodziewane odkrycie. Wykonawca, firma Budkon, podczas skuwania grubej warstwy posadzki natrafił na konstrukcję z kamienia i cegły — okazały się nią fundamenty dawnej Bramy Długoulicznej. Na miejsce wezwano archeologów, którzy przystąpili do dokumentacji i opisu znaleziska.

“Fundamenty dawnej bramy znaleziono po skuciu grubej warstwy płyty żelbetowej. O odkryciu natychmiast zostali powiadomieni archeolodzy, którzy już dokładnie opisali i udokumentowali znalezisko”
— wyjaśnia Natalia Balcerzak.

Odnalezione relikty dotyczą południowej części dawnej bramy. Konieczność przeprojektowania prac sprawiła, że remont potrwa dłużej — prace mają się opóźnić o około dwa tygodnie i zaplanowano ich zakończenie pod koniec listopada. To oznacza, że roboty budowlane i badania archeologiczne będą musiały iść równolegle.

Historia Bramy Długoulicznej w Gdańsku

Brama Długouliczna była jednym z wczesnych wejść do Głównego Miasta. Według encyklopedii Gedanopedia powstała około 1346 roku, w murowanej formie na rzucie prostokąta, miała dwie kondygnacje i czterospadowy dach. W źródłach z końca XIV wieku funkcjonowała też pod nazwą Hohes Tor — Brama Wysoka.

W kolejnych dekadach obwarowania wokół bramy były rozbudowywane. W latach 1379–1382 dobudowano nowe przedbramie, a od 1410 istniał zewnętrzny budynek bramny, tzw. Brama Przednia — późniejsza Katownia — połączony z główną strukturą mostem opartym na arkadach. Z czasem, w II połowie XVI wieku, całość utraciła pierwotne funkcje obronne.

Brama Długouliczna została rozebrana około 1611 roku. W jej miejscu wzniesiono w latach 1612–1614 dzisiejszą Złotą Bramę. Fragmenty gotyckiej konstrukcji przetrwały jednak wkomponowane w późniejsze budowle — m.in. wykorzystano je przy budowie Dworu Bractwa św. Jerzego, co pozwoliło zachować część fundamentów i fragment ściany północnej.

Odnalezione teraz fundamenty uzupełniają obraz średniowiecznego układu obronnego Gdańska i dają archeologom szansę na dokładniejsze odczytanie faz rozwoju tego fragmentu fortyfikacji. Prace prowadzone równocześnie z remontem Złotej Bramy pozwolą zabezpieczyć odkrycie i włączyć jego dokumentację do historii miasta.

na podstawie: UM Gdańsk.